akita inu
Rys historyczny
Akita to rasa myśliwskich szpiców japońskich, przeznaczona pierwotnie do polowania na grubą zwierzynę - dzika, jelenia i czarnego niedźwiedzia oraz do ciągnięcia ciężkich ładunków. Przodkowie Akit przybyli do Japonii z pierwszą falą imigrantów zwanych Ainu oraz z kolejnymi osadnikami - poczynając od około 15000 lat p.n.e. po 300 lat p.n.e.. Były to m.in. zwierzęta w typie psa torfowego pochodzącego z kontynentu, a rozpowszechnionego w neolicie. Za bezpośredniego praprzodka japońskich szpicy uznaje się nie istniejącego dzisiaj Nippona inu, który był znacznie mniejszy w porównaniu do współczesnych Akit.
Akity istniały na Wyspach Japońskich 5000 lat temu i towarzyszyły samurajom. Zajmują stałe miejsce w japońskiej mitologii. W japońskiej literaturze akita jest rasą starą i rodzimą, z posiadaniem której wiązały się określone wierzenia. Psy te cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły wielką wartość.
Następne stulecia, obfitujące w wojny, a później i II wojna światowa drastycznie przetrzebiły pogłowie tej rasy. Dopiero powstanie silnego ruchu na rzecz zachowania kulturowej tradycji Japonii przyniosło renesans rasy. Japońskie Ministerstwo Wychowania w 1931 r. uznało Akite inu za "dziedzictwo kulturowe" i przyznało dotacje rządowe dla hodowli tych psów.
Japoński wzorzec rasy pochodzi z 1938 roku. Postanowiono, by w hodowli unikać psów szczególnie masywnych, których wygląd sugerował domieszkę krwi molosów, wprowadzoną na przełomie wieków dla uzyskania psów najlepiej nadających się do walk.
Wygląd
Szata i umaszczenie
Wzorzec przewiduje umaszczenie białe, czerwone, pręgowane i sezamowe (czyli czerwona sierść z czarnymi końcówkami). Każde umaszczenie oprócz białego musi mieć białe znaczenia (urajiro) po bokach kufy, na policzkach, po spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia i ogona, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych.
Zachowanie i charakter
Akity jako psy myśliwskie znane są z uporu i zawziętości w walce, a także z pasji łowieckiej. Jest silnym psem odpornym na surowe warunki pogodowe. To rasa psów niezależnych, mających zdecydowany charakter. Wymagają konsekwentnego prowadzenia, ale równocześnie i łagodnego. Akita inu jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Przywiązuje się silnie do jednego właściciela. Jest czujnym stróżem i obrońcą swojej rodziny. Prawidłowo ułożony jest łagodny dla ludzi i dzieci. Wobec innych zwierząt jest mało tolerancyjny.
Zdrowie i pielęgnacja
Jest łatwy do pielęgnacji, okresy zmiany sierści wymagają zintensyfikowanej pielęgnacji. Jest to pies o dużej potrzebie ruchowej. Szczenięta powinny od maleńkości mieć kontakt z człowiekiem. Mogą chorować na Skręt żołądka. Dysplazja stawów biodrowych rzadko występuje u tej rasy.
Popularność
Do Polski pierwszą akitę zaimportowano w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka Manatsu-Rei. Natomiast pierwszego akitę w "czystym" japońskim typie, o czerwonej barwie sierści, sprowadzono w 1993 roku z Holandii. Od tamtej pory stale popularność tej rasy wzrasta. W Stanach Zjednoczonych zainteresowanie tą rasą zaowocowało powstaniem akity amerykańskiej.
Ciekawostki
Akita to historyczny symbol psiej wierności - przykładem jest opowieść o psie Hachikō, który przez prawie 10 lat czekał na powrót swego pana Ueno - nie wiedząc, że ten zmarł nagle w miejscu pracy.
