egzotyczny
Egzotyczne koty krótkowłose rozpoczęły w latach 80. swoisty triumfalny marsz przez Europę. Dzięki wszystkim swoim właściwościom nadają się idealnie do mieszkań, przede wszystkim w dużych miastach. Dzięki podobieństwu do persów mają sympatyczny wyraz twarzy, a jej rysy są dziecinnie łagodne, co wzbudza w człowieku instynkt opiekuńczy.
W Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy wyhodowano przez krzyżowanie kotów perskich i burmańskich lub amerykańskich krótkowłosych (będących odpowiednikami brytyjskich krótkowłosych) koty perskie krótkowłose, które od swych 
długowłosych kuzynów różniły się tylko krótkim futrem. Zachowały one typową okrągłą, szeroką głowę persów z krótkim nosem, znanym zagłębieniem u nasady nosa ("stopem"), dużymi, szeroko rozstawionymi i wypukłymi oczami oraz szeroką mordką z wydatnym podbródkiem, a także przysadziste, średniej wielkości ciało persów na krótkich, silnych kończynach i z krótkim ogonem. Ich futro jest podobne do futra kotów brytyjskich, chociaż nieco gęstsze i mocniejsze, co jest spowodowane tym, że mają bardzo dużo cech genotypu persów.
Pod względem charakteru koty egzotyczne wcale nie różnią się od swych długowłosych krewniaków. Mają tak samo spokojne usposobienie jak one i tak samo przywiązują się do człowieka. Ich skłonność do zabawy jest przysłowiowa, podobnie jak zrównoważony temperament i mała agresywność. Te cechy mogą być powodem, dla którego wielu miłośników brytyjskich kotów krótkowłosych sprawia sobie kota egzotycznego jako drugiego kota. Podobieństwo przedstawicieli tych ras jest ogromne, a do tego koty egzotyczne prawie nie mają problemów z przystosowaniem się do nowych osobników w swym otoczeniu.
Uzyskanie linii egzotycznego kota krótkowłosego jest dość proste. Długie uszy -jak wiadomo są recesywną cechą dziedziczną, tak że przy kojarzeniu osobników długowłosych z krótkowłosymi zawsze trafiają się w pierwszym pokoleniu kocięta krótkowłose. Przez sterowane krzyżowanie wsteczne i selekcję można bez większego trudu uzyskać typowe "persy krótkowłose", które jednak mogą być nosicielami recesywnej cechy długich włosów. Dlatego też po kojarzeniu czystych odmian kotów egzotycznych mogą w miotach trafić się młode z długimi włosami.
Wydaje się, że wyhodowanie egzotycznych kotów krótkowłosych, które już istnieją we wszystkich kolorach znanych u persów, stanowi dla miłośników kotów perskich rozwiązanie tak genialnie proste, jak przysłowiowe "jajo Kolumba". Koty te łączą w sobie wygląd i charakter persów z małymi wymaganiami w zakresie pielęgnowania. 
U kotów egzotycznych przede wszystkim nie wchodzi w rachubę - niezbędne u persów - czasochłonne czesanie i kąpanie, a ponadto prawie nie potrzeba ich szczotkować. Pielęgnowanie kotów egzotycznych zabiera tyle czasu, ile kotów brytyjskich krótkowłosych, a więc nie ma się co dziwić, że ta "nowa" rasa bardzo szybko się rozpowszechniła.
Pod względem zabarwienia futra koty egzotyczne są jeszcze surowiej oceniane niż persy, ponieważ z powodu krótszych włosów wszelkie odchylenia barwne, na przykład w podszyciu, są natychmiast zauważane.