amerykański ryś
ochodzenie:
Rasa kota Ryś Amerykański powstała w Stanach Zjednoczonychna początku lat 80, w ramach genetycznego programu hodowlanego, nowa rasa przypominająca europejskiego lub północnoamerykańskiego rysia z kikutowatym ogonem. Ze względu na podobieństwo przedstawicieli tej rasy nazwano amerykańskim rysiem (American lynx). Istnieje też legenda, która przypisuje pochodzenie tej rasy od kotki domowej, która się skojarzyła z jakimś wałęsającym się rysiem. Znakomici hodowcy amerykańscy, tacy jak Joe Childers z Karoliny Północnej i Robert Mock z Seatle, byli tak zachwyceni pomysłem wyhodowania rasy kota podobnego do rysia, że założyli towarzystwo pod nazwą American Lynx Corporation i opracowali naukowy program hodowlany oparty na kojarzeniach niekrewniaczych. Profesjonalny sposób postępowania świadczy, że myślano również o przyszłej sprzedaży tych kotów.
Aby otrzymać fenotyp kota podobnego do rysia, trzeba było mu dodać najważniejsze właściwości tego łowcy z pędzelkami na uszach i kikutowatym ogonem. Za najwłaściwsze uznano posłużenie się rasami, które cechy te mają w genotypie. Pędzelki na uszach można było wprowadzić przez krzyżowanie z norweskimi kotami leśnymi lub kotami maine coon. Fakt, że przy tej okazji wprowadzono wraz z pożądanymi cechami także skłonność do występowania długich włosów, nie stanowił problemu, gdyż oprócz krótkowłosego rysia stworzono również półdługowłosego. Najprawdopodobniej użyte w programie hodowlanym koty maine coon (całkowitej pewności nie ma, ponieważ księgi hodowlane z premedytacją były prowadzone niezbyt dokładnie) wniosły do nowej rasy umaszczenie tabby.
Wygląd:
Duży, silny kot o solidnej posturze i muskularnej sylwetce w kształcie zbliżonym do prostokąta. Duża głowa ma wyraźny kształt klina, a pyszczek jest szeroki i kwadratowy. Wrażenie tężyzny dodatkowo potęgują wysokie kości policzkowe, mocny podbródek, szeroki nos i wgłębienia u nasady wąsów. Na dużych uszach znajdują się typowe dla rysi pędzelki, szersze u nasady. Kończyny długie i silne, tylne kończyny nieco dłuższe od przednich. Czarny ogon nie powinien sięgać poniżej stawów kolanowych. Bardziej popularny jest krótkowłosy ryś amerykański, ze względu na charakterystyczne cętki wyraźnie widoczne na krótkim futerku. Występują dwie odmiany barwne – panterka i brunatny w różnych odmianach.
Aby otrzymać fenotyp kota podobnego do rysia, trzeba było mu dodać najważniejsze właściwości tego łowcy z pędzelkami na uszach i kikutowatym ogonem. Za najwłaściwsze uznano posłużenie się rasami, które cechy te mają w genotypie. Pędzelki na uszach można było wprowadzić przez krzyżowanie z norweskimi kotami leśnymi lub kotami maine coon. Fakt, że przy tej okazji wprowadzono wraz z pożądanymi cechami także skłonność do występowania długich włosów, nie stanowił problemu, gdyż oprócz krótkowłosego rysia stworzono również półdługowłosego. Najprawdopodobniej użyte w programie hodowlanym koty maine coon (całkowitej pewności nie ma, ponieważ księgi hodowlane z premedytacją były prowadzone niezbyt dokładnie) wniosły do nowej rasy umaszczenie tabby.
Wygląd:
Duży, silny kot o solidnej posturze i muskularnej sylwetce w kształcie zbliżonym do prostokąta. Duża głowa ma wyraźny kształt klina, a pyszczek jest szeroki i kwadratowy. Wrażenie tężyzny dodatkowo potęgują wysokie kości policzkowe, mocny podbródek, szeroki nos i wgłębienia u nasady wąsów. Na dużych uszach znajdują się typowe dla rysi pędzelki, szersze u nasady. Kończyny długie i silne, tylne kończyny nieco dłuższe od przednich. Czarny ogon nie powinien sięgać poniżej stawów kolanowych. Bardziej popularny jest krótkowłosy ryś amerykański, ze względu na charakterystyczne cętki wyraźnie widoczne na krótkim futerku. Występują dwie odmiany barwne – panterka i brunatny w różnych odmianach.
